Sabtu, Juni 18, 2016

TOMOKO



Lagu iki,
aku kepengin amung kanggo sliramu
Lagu iki,
aku kepengin amung sliramu sing ngrungu

Lelayaran ing segara iki,
Mung nggon ku kepengin
Ketemu Sliramu ing wanci kang trep
Kanggo bebarengan lelagon lagu iki
Lagu asmara antarane aku lan sliramu

Tomoko... Tomoko..
ing ngarepku mung nggejejer
Pusaramu kang wus
Telung musim gugur kepungkur....
Tomoko.....

Lagu kang mligi tinulis
tumuju kanggo Sliramu iki
lagu kang nyandra kita sak kloron
ewa semono,
Sliramu saiki tan jumeneng
mula,
lagu iki lagu katresnan kang
kasep tinulis...

Tomoko,
katresnan iki,
mung karo Sliramu kepengin
tak ipuk-ipuk, rinabuk rasa-sih
dada iki, paribasane,
mung cumawis kanggo Sliramu
yen ta kepengin andhedhepe
ngenam rasa mulya.
lagu iki,
tak anggit kanggo gantine
sesupe kang wus nate tinagih.
ewa semono, Tomoko...
geneya Sliramu ndhisiki laku,
geneya Sliramu ninggalake aku
telung tahun kepungkur
kaya-kaya mung wingenane...

Tomoko... paran wartamu ?

 (Yoshi Ikuzo)

jolali nyeklik http://herbal-top.blogspot.com  mbok manowo diperloake.
 

2545 Mangan nang Jepang: Go chisou sama...




Pertama aku diajak mangan ambek penjemput nang Tokyo, wuik... binguneee.... mosok mangan kok nganggo cuthik? Nyekel cuthik gak mapan-mapan malah kemeng kabyieh ngguk driji, wis ngono njupuk mie (udon) lunyuneee gak ilok. Bar ngono kok yo tegel-tegele warungan Jepang iku, mergane terus metu hidangan serba TAHU. Tambah wiss... gak tak pangan.. lha nyuthike yok opo? Untung ae penjemput dong, aku dijupukna sendok ambek garpu... amaaan.. amaan...

Sak durunge mangan kathik muni "Itadakimaaaassu" lho ditadahi tah? Melok wisss...“Itadakimaaasssu"

Bar mangan onok maneh manterane: "Go chisou samaaaa" ambek nlangkupna tangan nang ngarep dhadha... ah... melok pisan... wong gak dong... "Go chiso-samaaaaa".

Kok dilalah, wis entuk setahun setengah, onok ae kejadian gak sengaja. Aku dinehi koran arek SD, onok artikel "Go chisou Sama" (hiragana). Sing  nerangna sejarahe itadakimasu ambek gochisousama iku.

Wiwitane, itadakimasu iku nyunggi utawa mundhi barang sing diwenehna ambek kaisar, raja, ratu, juragan lsp. Suwe-suwe kalebu dadi pangucapan rasa syukur  marang Gusti kang dipercaya maringi berkah. Berkah mau kalebu paring pangan. Mulane nek neng acara mangan utawa mangan saben dina nang keluarga, terus tuwuh kebiasaan ngono iku. Dianggep bisa mangan iku merga entuk berkahing Gusti. Mulane nek wis dimanggakna ambek sing nyuguh (kalebu nraktir) utawa arek-arek pas mangan bareng wis dikongkon ambek bapake tah emake "wis gek dang dipangan, cung!" ngono terus nlangkupake tangan nang ngarep dhadha ambek ngucap "ITADAKIMAAASU".

Lha saiki kenapa nek wis bar mangan terus ngucap GOCHISOU SAMA? Kamangka nek ditulis nganggo kanji, GOCHI (wong numpak jaran) ambek SOU (hashiru utawa mlayu) ketambahan SAMA (iki sebutan kanggo ngurmati wong sing wis berjasa, lebih tuwek utawa sebutan kanggo Gusti (Kami SAMA).

Jarene sejarahe ngene. Wektu jaman kuna makuna nek wong mendayoh nang kampung iku sing duwe omah racak-racak kepengin menjamu tamune, elek-eleke golek iwak gedhene tuku daging nang kutha. Mulane perlu numpak jaran sing mlayu banter. Numpak jaran mlayu banter nang kutha mik perlu tuku bahan masakan kanggo nyuguh tamune. Mulane bareng wis mangan tamune nyebut "Wah matur nuwun, ‘Ki Raka’ mpun keraya-raya ‘nitih kuda’ dateng kitha tumbas bahan tedha kangge nyegah kula, maturnuwun, maturnuwuuun”... ben ringkes mik dijupuk "Ki Raka nitih kuda" utawa Gochisou Sama.

Ngono jarene koran SD maeng..... nek cara Jawa piye ya? "Nuwun sewu lhe unjukanipun kendelan kewala, ijen tanpa rowang" (alias mik ngombean thok). Dijawab ambek tamune: "Wah sampun...  maturnuwun, matur nuwun" (sambil ngrasani.... wong kok cethileeeeee...q q q q q)

mBah Soelojo [Sep 21, 2000]

THUYULE KLIWIR NGILANG

Kliwir ancene ndregil.
Ing dina Senin, Kliwir matur nang Bu Guru, jare kepengin nang toilet (WC). Wong esuke sarapan sega pecel pedhese eram. Bar ngebom nang WC, ndadak banyune gak onok. Kate golek kertas tissue WC? yo gak jamanne rek wong sekolah ngguk SD nginpres. Mangkane bekas be'ol mik dilap nganggo tangan kiwa terus tangan mau nggegem thok.
Kliwir mlebu nang ruang kelas. Didangu ambek Bu Guru,
"Wir, kowe nggegem opo cah bagus?"
"Thuyul, Bu.."
"Thuyul, mbok aku ndelok, wong durung tahu weruh ki?"
"Ampun, Bu. Nek gegeman dibukak, thuyule kaget terus mlayu ngilang...."
Terus ae Kliwir nggegem. Nganti mulih liwat nang ngarepe kantor kepala sekolah ditakoni: "Wir, opo sing tok gegem?"
"Thuyul Pak... nek dibukak mengke mlayu ilang, ajeng kula beta mantuk kok Pak, damel pesugihan" (lho lak encer tah uteke Kliwir iki..... kepengin sugih)
Tekan ngomah, Kliwir ditakoni ambek emake: "Lho, Wir, teka saka sekolah kok tanganmu nyekethem, nggegem opo?"
"Thuyul, Mak.. nek dibukak saiki, thuyule mlayu ilang...."
Terakhir bapake, Mat Pithi, melok penasaran.
"Mosok iyo Wir... kowe nangkep Thuyul?"
"Iya Pak, ning thuyule pesen ojok dibukak saiki, mengko wae nek wis peteng..."
Dasar Mat Pithi diomongi ngono tambah penasaran, kepengin weruh thuyul.... terus Kliwir dipeksa kon mbukak tangan kiwane....
Ambek memblik-memblik, Kliwir mbukak gegeman:
"Lhoooo, Pak.... dibukak, thuyule ilang, malah ninggali e'ek.... huhuhuuuuuu....."
(wuik.... ultah RI rek gae THUYUL-KELEN)
Okayama, 17 Agustus 2000
mBah Soeloyo
Jolali nyeklik bisnis top markotop  gae kesehatan panjenengan kabeh..

Jumat, Juni 17, 2016

2448Re: [JAWA] Crita jroning Crito, oleh-oleh saka Banisrail

Salam taklim,

Udakara setahun kepungkur aku diuman-umani ambek netter saka Jepang: "Kenapa anda-anda lebih suka nonton momotaro-matsuri dibanding berkunjung ke Mesjid Kobe? Mengapa saudara-saudara lebih hafal huruf kanji dibanding ayat Qur'an? 

Apakah demikian itu sudah cukup buat perjalanan spiritual kita? Tahukah saudara-saudara apa yang tertulis di Mesjid Kobe itu? Siapa penulisnya? Siapa yang telah menyumbang untuk membangunnya?"... dst-dst... (ning ya mesthi wae ora pleg ngono, wong posting setahun kepungkur kok.)

Bakune penjenengane netter mau kepengin crita nek dhekne wis rumangsa nglakoni perjalanan spiritual nganggo sarana mlebu lan sembahyang nang Mesjid Kobe (sing paling gedhe ngguk Jepang beke). Lha ya dhasare Soeloyo, nek ora mbales posting ngono-ngono iku ora lega. Aku mbales nganggo crita:

"Perjalanan spiritual saya tidak punya terminal. Tidak punya tujuan fisik, karena sekarang saya sedang menempuh perjalanan di dunia mikroskopis. Saya sedang terkagum-kagum dan terpana dengan satu contoh proses penciptaan makhluk hidup. Proses terbentuknya sebutir biji anggur.

Biji anggur berasal dari 1 sel telur yang waktu masak, ratusan (bahkan ribuan) tepung sari tumbuh menjulur menuju ke padanya. Satu berhasil bertemu, yang lainnya berhenti bersaing, meluruh menyumbangkan kandungan jasadnya kepada si calon biji. Saya membayangkan yang terjadi pada manusia. Bukankah ini suatu perjalanan spiritual yang tak berujung? Karena telah membawa arah saya menuju asal-muasal saya.

Terjadinya saya bukankah suatu takdir? Coba seandainya dulu yang bergabung dengan sel telur separuh jasad saya bukan sel sperma yang membentuk separuh jasad saya, apakah akan ada saya? Maka, dalam perjalanan spiritual saya, lebih banyak membaca alam atau jejak-jejak keberadaan pencipta saya.

Di daerah Okayama Timur ada tempat bernama SHOUJA (tempat kumpulan peribadahan kepada Kami-sama). Di situ ada bukit kecil dengan kuil di puncaknya. Kuil itu berundakan batu hitam yang berat. Saya berfikir, "betapa orang jepang jaman dulu berusaha untuk mendekat kepada sesembahannya". Hal itu membawaku ingat keberadaan candi Borobudur, Prambanan, dan Dieng. betapa usaha para tetua orang jawa dulu dalam rangka mendekat kepada sesembahannya. Dan masih terang dalam ingatan saya kerika berkemah di tepi telaga Sarangan. Di salah satu sisi bukitnya ada mesjid kecil dengan air pancuran jernih untuk bersuci.

Di kala pagi, terdengar suara azan subuh yang bernada mirip tembang dhandhang-gula. Jemaah bersusah payah mencapainya karena kabut tebal selalu menyelimuti jalan menuju ke mesjid mungil (dulu bercat hijau). Hal ini membawa kenangan lebih dalam kepada jema-at Gereja Maria Asumpta, Klaten, yang menggubah pepujiannya dalam bentuk Gendhing Karawitan... Yang khusus ditujukan untuk para jema-at yang kurang faham dengan bahasa Indonesia lagu-lagu bercorak eropa. Sama hanya dengan acara Nglaras Madya dari RSPD Kab. Klaten tempo dulu, menggubah syair-syair samrah dan hadrah dalam tembang tembang Mocopat. Menjadi acara siraman rohani pendengar radio di pedesaan setiap malam Jum'at. (sekarang tidak ada lagi, sayang!).

Itulah contoh perjalanan spititual saya, kalau boleh diartikan perjalanan spiritual. Yang jelas saya tidak akan menyesal, seandainya jalan yang saya tempuh adalah keliru. Toh saya sudah mencoba dan sebagian menjalaninya dalam usaha mendekatkan diri kepada Pemilik semua jiwa atau spirit."

Weleh.... gayane. koyok yak-yako ae.. hehehee..

Salam,


mBah Soelojo [Sep 7, 2000]

2444 ARIGATOU


Doumo, arigatou gozaimasu, ngono nek wong Jepang ngaturake panuwun ambek mbungkuk-mbungkuk. Sing diaturi yo melu mbungkuk-mbungkuk nyebut "iie...iie.. kochira koso...." (nggak.. nggak mik ngono ae lho....) he he he.. iki mbuh pener mbuh ora ra ngerti aku.

Terjemahanne arigatou iku nang kamus-kamus ya muk "terima kasih" "thanks" lsp. ning bareng tak delok-delok nang aksara kanji, lho iku saka tembung ari (maujud) gatou (angel) terus apa hubunganne, kok arigatou kanggo nelakake panuwun?

Lho ngene iki dayaning basa lan budaya. Jarene tembung iku ngemu surasa: "wah panjenengan sampun ngawontenake wewujudan/kedadeyan ingkang langka sanget kedadosanipun. ewa semanten kok inggih panjenengan paringaken dumateng badan kula.. saestu kula ngaturaken panuwun" (doumo arigatou gozaimasu)

Mula memper terus dijawab: "alaah mik abrag ngono ae kok olehe nganggep sing dhakik-dhakik.... ra sah dipikir ae wis..." (iie, iie... kochira koso...)

Dadine loro-lorone adu asor! sing matur nuwun ngumbulake paweweh sing ditampa, sing dimatur-nuwuni, nelakake nek sing dinehna barang ora mingsra.... sinambi bungkuk-bungkukan, ketok olehe adu jero nggone mbungkuk. (nek sing lagi weruh pisanan, kudu ngguyu, wong Jepang iku kok koyok manuk bethet nek lagi manggut-manggut kae ya...)

Nuwun, eh.... arigatou gozaimasu.... awit saka kabeh paring pamuji lan pandonga kanggo awakku....

mBah Soeloyo [Aug 31, 2000]
----

(mbaleni sinau basa njipun, ben ora lali...)

2497 Yoshiko...


Ing antarane kanca-kanca, mung kowe Yoshiko sing gati, grapyak lan semanak marang aku, minangka wong asing ing laboratorium iki. Senajan kowe ora ngerti basa Indonesia lan basa Jawa, ewasemono, kowe tetep ndhedhes aku ing endi alamat HP WOJOSETO, sing isine mung crita-crita basa jawa tur ngawur. "Subarashiiii....tte Soeloyo-san no homu-peji, waaa" ngono sakwise kowe kasil akses dhewe HP iku.

Yoshiko, kenapa Kowe wingenane uga ndhedhes aku takon "Soel, nani wo mitteru no?" (Soel, lagi nontok apa?). Kamangka aku banget nyimpen alamat surat kabar simpatisan saka Indonesia iku. Kenapa Kowe nekat meksa kepengin weruh?

Yoshiko, apuranen aku, dene kowe terus mbengok meh semaput bareng weruh wong-wong mudha bangsaku, bangsa Indonesia, kanthi gumagah malang kadak nyengkiwing sirah kan tanpa gembung. Kedadyan mangkono iku, miturut Guru Hirano, uga nate ana ing bangsamu, duk nalika 5 abad kepungkur... Nalika dalan pedhang lan BUSHIDO isih dadi sesanggeman lan paugeran....

Yoshiko, apa bangsaku iki kalebu mandheg sak suwene 5 abad katanding bangsamu? Kamangka tahun ngarep, jaman wis ngancik ewonan tahun kang kaping 3.. Apa bener bangsaku isih mandeg nang DALAN PEDANG lan BUSHIDO ning kalebu carane NINJITSU kang sarwa apus-apus lan akal-akalan....

Yoshiko... apuranen aku lan bangsaku... wis gawe miris lan "gilo" mu....

(kenangan peristiwa SAMBAS ambek HAYASHI Yoshiko
kanggo nanggepi postinge Cak Setan Gundhul "BOM-SP3")


mBah Soelojo [Sep 16, 2000]

2499 Berita telaaaat

Paran mangertia sira kabeh, mungguh wong-wong kang padha GOROH (lamis) ing agamane?/
Mangertiya, iku mono wong-wong kang deksiya marang para YATIM/
Uga wong-wong kang ora ngrumat (lan ajak-ajak ngrumat) wong kesrakat/
Mula cilaka kanggone wong kang salat
Yaiku wong kang lirwa ing salate
Uga wong kang umuk
Wong kang wegah paweh pitulung (ing sapadha-padha)
----> al-Maa'uun 7 pada
-----------------------------

Lho ngene iki lho rek jan-jane dhasare kenapa wong kok entuk rabi nganti papat. Mergane wong kang cukup iku duwe kewajiban ngramut wong yatim ambek wong kesrakat. 

Iku sing kudune dadi wujude salat kang punjer maknane "nyondhongake rasa, karsa lan cipta" mung nang Gusti Allaah. 

Lha ngapa kok ngono? Miturut sejarahe duk nalika jaman Nabi isih sugeng, angger ana pawongan putri ditinggal mati bojone, yaaaa ambyar temenan ek-sos-e apa maneh sing ora duwe wali. Mulane, anak-anake sing yatim ya otomatis melok nasibe embok-e. 

Kelangan wali lan kelangan sumber panguripan. Mulane aku mau lak posting "berita telat" iku lak tak pentingna nanggon sing "berbuat di luar nikah"... lha nek alesanne mik akeh-akehe nggon sing seneng sate ngene.. yo ra bakal numus paugeran lan angger-anggere agama. wis... mangga dipenggalih...


(weleh.... rekake ki neh.... khutbah.... kwalat....)


salam,

Dening mBah Soeloyo [Sep 16, 2000]

Minggu, Desember 13, 2015

Air

Sory, nganggo boso Indonesia ya...

Ketika sedang mengamat-amati ke tajuk pohon mangga kepodang di depan rumah, tiba-tiba 'tesss!' setetes air hujan (yang mungkin menempel di salah satu daun mangga) jatuh tepat masuk ke mata. Tiba-tiba aku sadar, oh iya, hujan deras baru saja mereda.

Tapi, ya apa gunanya gitu lho, kok aku ini mengamat-amati tajuk pohon mangga? Ah, ingat pula aku. Aku ingin  meyakinkan bahwa buah mangga sisa yang tinggal 5 biji di tajuk mangga itu masih hijau atau sudah menguning. Sebab mangga kepodang kebanggaan keluarga Pagelaran itu hanya enak bila dipetik setelah semburat kuning di pohon.... (Ah, setetes air hujan saja ternyata mampu membuyarkan tujuan awal, tetapi mampu pula kembali membangkitkan ingatan-ingatan runtut yang masing-masing mengemban logika dan reason sendiri-sendiri.)

Untung saja yang masuk mata hanya setetes air hujan. Tidak terikut, misalnya seekor semut hitam yang asam memedihkan mata itu... lha terus?

Biasalah, pikiran ini memang kadang-kadang demikian. Ngelantur tidak karuan. Apalagi ketika wacana di dunia cyber menjadi hangat. Ada bahasan tentang keberadaan Tuhan, ada bahasan tentang tulisan Ulil..... ada wacana hukum Tuhan, hukum manusia, tendensi umum, kepantasan publik... bahkan  terakhir ada wacana bahwa al-Qur'an adalah penjelmaan Allah..... Wah, Tuhanku menjelma menjadi ayat-ayat? Maka tak ayal pikiranku segera ngelantur menelusuri asal-muasal tetes air hujan yang masuk ke mata tadi.

Kok bisa ada hujan? Dari mana datangnya hujan? Kenapa di dunia (bumi) ini harus pakai hujan segala? Hukum apakah yang menentukan hujan? Peluangkah? Secara kebetulankah? Atau memang harus terjadi begitu dan memang begitu? Ah, ternyata setetes air hujanpun mampu merangkum dan menyembunyikan beraneka ragam ajaran, berbagai macam pengetahuan. Tetes air hujan ternyata bukan hal sepele!

Hujan, menurut para ahli meteorologi dan geofisika bukankah terbentuk dari awan? Awan berkondensasi menjadi embun. Embun bertumpukan menjadi mendung? Tetapi dari mana datangnya awan? Dari uap air bukan? Uap air dari mana? Wah-wah-wah, ternyata sebagian besar uap air yang membentuk awan, membentuk mendung, berkondensasi menjadi hujan adalah berasal dari air laut dan samudra. Sebagian karena menguap akibat terkena sinar matahari, sebagian besar lagi menguap atas hasil kerja proses hidup biota laut, ganggang dan monera, milyaran binatang karang....

Sebagian lagi uap air naik dari permukaan bumi. Dari sumber-sumber mata air panas (geyser?) Dan sebagian besar lagi uap air yang menaik dari permukaan bumi akibat hasil proses hidup (respirasi dan transpirasi) makhluk hidup berupa hewan, tumbuhan dan manusia.

Lho, jadi air hujan itu sejatinya hanya air yang bergerak naik turun saja? Berubah wujud dari cair ke uap dan air lagi? Jadi ada dong air yang tidak pernah ikut naik-turun itu? Ada dong air yang terus-menerus langgeng melayang-layang diangkasa? Ya semua ada. Ada lagi air yang tersimpan di dalam perut bumi sejak pertama kali terbentuk di jaman geologi-kuno. Ada yang tersimpan jadi es dan salju abadi, tentunya. Ah, air. Air sebagai penghidupan bumi, ternyata beraneka macam wujud. Cair, gas, gas padat (salju), dan padatan sangat keras (es abadi). Jadi air selalu berubah, jangan sampai disembah.  

Terkesiap aku menggambarkan dan membayangkan betapa kumplit sarana dan fasilitas alam raya yang menyebabkan adanya hujan. Betapa tepat-nya kecepatan rotasi bumi di poros, tepat pula revolusi bumi mengitari matahari, rotasi dan revolusi ganda bulan, rotasi tatasurya, revolusi surya di poros galaksi. Revolusi galaksi di poros super galaksi..... Tetapi siapa yang mengelola? Siapa yang menetapkan? Pantaskah hanya berdasar hukum
serba kebetulan?

Betapa tak terbayangkan. Lihatlah bintang-bintang yang cemerlang itu. Atau kabut galaksi nun di atas sana. Berapa jaraknya ke bumi? Mereka itu sekarang masih ada atau hanya bekasnya saja? Terus di mana batas jagad raya?

Tiba-tiba aku sadar, bahwa aku hanyalah manusia yang wujudku tidak seberapa. Ibaratnya tidak sebanding dengan sebutir debu yang melekat pada sebutir pasir dari gurun pasir kosmos. Tiba-tiba aku mulai sedikit memahami sebagian yang dulu ditulis ULIL.  Bahwa Masih ada sebagian besar fenomena jagad raya yang tidak terangkum dalam kitab-kitab suci. Buktinya setetes air hujan yang masuk ke mataku, ibaratnya itu sebuah ayat atau mungkin hanya 'kata' atau bahkan 'hurf', telah melanturkan pikiranku kemana-mana. Seandainya aku memperhatikan yang lainnya, misalnya api, pasir, cahaya dan teja..... duh!

Yang jelas air adalah sesuatu yang tidak abadi. Demikian pun mata-airnya. Tidak akan abadi, seperti galaksi dan super-nova, yang sekarang terinderai seolah abadi dari bumi ini, ternyata masih tanda-tanya besar. Masih adakah zat mereka? Atau hanya jejaknya setelah menempuh perjalanan milyaran tahun teja?

Monggo bilih wonten ingkang ngersaaken PROPOLIS utawi MELIA BIYANG, kawulo aturi NYEKLIK www.kdpbiz.com/?page_id=217 utawi langsung ngunduh formulir pendaftaranipun ing NGRIKI kangge nggayuh pemetu Rp 5,950,000 sedinten.